Shkruan Urim Salihu
U shfaq së largu atje diku në Kinë.Ne vazhduam të mos e marrim dhe aq seriozisht .I dhamë emërtime si një sëmundje e prodhuar në laboratore.Një e tillë komerciale a kushedi .Ne i shihnim vdekjet së largu por sërish kjo nuk na dukej se është e vërtetë .Dhe ja tani erdhi edhe këtu .Dalëngadalë shtriu terren dhe po pushton gjithçka,në fakt po izolon gjithçka dhe dikë edhe e varfëron akoma më shumë por duhet bërë durim dhe kujdes sepse gjërat po bëhen ndryshe nga çfarë i mendonim dhe i besonim ose jo.Kjo po ndryshon ritmin e jetëve tona përveçse misterit që ka ky virus.Gjithçka e panjohur.Akoma nuk besojmë se është real por mbase tani edhe besojmë.Por midis këtij rrënimi kjo ka edhe diçka briliante sepse njerëzit për pak kohë u kthyen te vetvetja.U kthyen tek shtëpitë e tyre,tek dashuria mes njëri-tjetrit.Njerëzit ishin humbur prej kaq kohësh në botën virtuale dhe kishin harruar të jetojnë .Kishin harruar se gjërat e thjeshta janë madhështore .Kishin harruar të lexojnë një libër .Ishin katandisur keq nga politika dhe komentet pa fund në rrjetet sociale për gjëra dytësore.Ra Korona dhe u pamë.Erdhëm në fakt në realitet të gjithë .Erdhëm mbase edhe tek kujtimet tona që i kemi brenda atyre shtëpive që i braktisëm .Frika e një diçkaje na bashkoi më shumë se kurrë me njëri tjetrin dhe na mësoi të heqim dorë edhe prej disa veseve që mendonim se është vështirë të hiqet dorë.Njerëzit dikur nuk kishin asgjë,por ishin shumë më të lumtur sepse pajtoheshin me atë që Zoti u ka dhënë dhe ishin fitimtarë dhe durimtarë.Ra Korona dhe u pamë dhe u kthyem në jetën reale aty ku duhet t’a kujtojmë Zotin dhe njëri-tjetrin çdo ditë të jetës sonë.
