Shkencëtarët islandezë kanë zhvilluar elb të modifikuar gjenetikisht që mund të përdoret për prodhimin e mishit.
Serat e ORF Genetics tashmë rritin mbi 100 mijë kërcell të modifikuar gjenetikisht të pasura me proteina që mund të gjenden në mish.
Elbi i modifikuar mblidhet dhe pastrohet për të nxjerrë proteinat e “faktorit të rritjes”, të cilat nga ana tjetër mund të përdoren për të prodhuar mish të rritur në laborator.
Një mish i tillë është bërë gjithnjë e më popullor vitet e fundit për arsye etike dhe mjedisore. Përkatësisht, prodhimi i mishit të vërtetë kërkon shumë më tepër tokë dhe ujë sesa prodhimi i të njëjtës sasi të ushqimit bimor. Kjo do të thotë se mishi artificial do të thotë më pak shpyllëzim, më pak ujë dhe më pak ndotje nga mbeturinat.
Përveç kësaj, prodhimi i mishit prodhon sasi të mëdha të gazeve serrë si metani dhe CO2, që shkakton ndryshime klimatike. Blegtoria shkakton pothuajse të njëjtën sasi të emetimeve si i gjithë transporti. Rreth 60 për qind e emetimeve nga bujqësia janë prodhimi i mishit.
Bagëtitë kanë një ndikim veçanërisht të fortë në mjedis sepse, përveç konsumimit të burimeve të mëdha, ato prodhojnë metan, i cili ka rreth 80 herë efektin serë të CO2.
Për shembull, studimet kanë treguar se prodhimi i viçit gjeneron katër deri në tetë herë më shumë emetim të gazrave serrë sesa prodhimi i mishit të derrit, pulës ose vezëve, për gram proteinë dhe të gjithë mishrat kanë një ndikim dukshëm më të madh në ndryshimet klimatike sesa proteinat me bazë bimore, si p.sh. soje ose bishtajore. Për fat të mirë, metani dekompozohet më shpejt se CO2.
Krahasuar me viçin konvencional, mishi i viçit i rritur në laborator kërkon 45 për qind më pak konsum energjie, 99 për qind më pak përdorim të tokës dhe prodhon 96% më pak emetime të gazeve serrë.
Së fundi, mishi artificial nënkupton më pak vrasje të kafshëve dhe më pak pandemi pasi një numër sëmundjesh virale, bakteriale dhe parazitare zhvillohen falë kontaktit të ngushtë të njeriut me kafshët.
