Deri në vitin 1999 i kishte gjashtë djem. Por në një ditë të kobshme prilli Idriz Dvoranit nga Tërsteniku i mbeti vetëm një djalë. Më i vogli Hajrizi që kishte 12 vjet
Pesë të mëdhenjtë iu vr*anë Hysni, Avni, Veli, Lumni dhe Haki Dvorani u vr*anë për një ditë më 30 prill të vitit 1999 në fshatin Vërbovc të komunës së Drenasit.
I zoti i shtëpisë ka vd*ekur para dy vitesh, por prapa ka lënë trashëgimtarin e vetëm Hajrizin i cili tashmë është është rritur, është martuar, ka krijuar familje dhe ka përtërirë emrat e dy nga vëllezërve, Hysniut dhe Avniut. Avni (Hajriz) Dvorani sot është 5 vjeç. Dhe babai i tij Hajrizi i flet për kujtimin që mban për pesë vëllezërit e tij që u vr*anë për një ditë. Më i madhi Hysniu ishte ushtar i UÇK-së.
Hajrizi që në atë kohë ishte 12 vjeçar kujton që para rënies, rrallë i shihte vëllezërit, meqë tregon se ata ishin të angazhuar në aktivitetet e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ai i mban në mend vetëm kur vinin natën në shtëpi që të merrnin bukë.
Vëllai më i madh i Hajrizit, Hysniu ishte 28 vjeç, ndërsa më i vogli që ra ishte 19 vjeç.
Dëshmori Hysni Dvorani, tregon Hajrizi, ishte inkuadruar qysh në fillim në Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës.
Por jo vetëm nga familja e Hajriz Dvoranit ka të vr*arë por ka edhe banorë të këtij fshati që i kanë mbijetuar mas*akrës dhe pus*hkatimit nga forcat serbe.
Xhaxhai i Hajrizit, Ismet Dvorani tregon se ishte bashkë me vëllain dhe pesë nipat deri kur u vra*në të gjithë së bashku.
Përjetimet e banorëve të këtij fshati ishin të rënda, dhe sot dy dekada më vonë, dëshmitarët e gjallë flasim me të njëjtën ndjenjë sikur ngjarja të kishte ndodhur dje.
Edhe Ilir Dvorani kushëri i Hajriz Dvoranit tregon për atë ditë kur janë pus*hkatuar meshkujt me 30 prill. Këta dëshmitarë patën fatin e njëjtë me vëllezërit Dvorani në ato përjetime të rënda, por përfundimi nuk ishte i njëjtë për të gjithë.
Pesë vëllezërit e Hajriz Dvdoranit nuk dolën të gjallë nga lu*fta e fundit në Kosovë.
Dëshmori Hysni Dvorani pushon në varrezat e dëshmorëve në Morinë, tre prej tyre në varrezat e martirëve, ndërsa i pesti t pranë varrit të babait në varrezat e fshatit.
Hajri Dvorani thotë që i viziton shpesh varret dhe kujdeset për to. Aty i dërgon edhe djemtë, që mbajnë emrat e axhallarëve të tyre. Iu flet për secilin nga ta. Por ai nuk është i kënaqur me trajtimin që shteti ua bënë këtyre kategorive.
Hajrizi thotë se vëllau i tij Avni Dvorani ishte pjesë e UÇK-së, dhe i ka të gjitha dëshmitë për këtë, por që nuk gëzon një status të tillë, meqë i është refuzuar nga komisioni.
Hajrizi është i lidhur fort më kujtimin për vëllezërit e tij, thotë se ai, dhe prindërit, kanë pasur dëshirë që atyre të iu përtërihen emrat.
Ai thotë se fëmijët e tij një ditë do të dinë më shumë për historinë e familjarëve të tyre.
