Proverbat shprehin ndjenja nga më të ndryshmet dhe nganjëherë janë pasqyrim i shpirtit të gjithë popullit.
Zgjedhja që është bërë këtu, kuptohet se nuk është e plotë, por percakton mbi të gjitha prirjen e shqiptarit ndaj ndershmerisë, ekzalton guximin dhe trimërinë nganjëherë me një frymë liriko-epike.
Por me e shpeshtë është shprehja e një morali popullor mbushur me mosbesim, shportitje, mencuri ku zbulohet një farë etike, drejtësidhe ku ndihet një farë zgjidhje, pasqyrim I një varfërie të përhershme apo shekullore.
-fëmija pa nënë si nata pa hënë
– dy nuse në një derë dhe shkalla mbetet pa fshirë
-të bësh e të zhbësh është një hiç
-vëtëm mali më mal nuk takohen
-budallenjtë janë të mencur për sa kohë nuk kan thënë marrëzira
-dardha e ka bishtin mbrapa
-fucia bosh bën zhurmë më shumë
-druri i shtrembër është i mirë për tu djegur
-nga trëndafili lin gjembi, nga gjembi lind trëndafili
-trimi nuk di te gënjeje
-bashjë me të thatin digjet edhe i njomi
-tjetrit shokoj punën e jo gunën
-bleta e di si behet mjalti
-i vuajturi e njef vuajtjen e tjetrit
-ujët fle, armiku s’fle
-të therë nata dhe të qan dita
-më mirë të dalë syri se sa name
-besa e burrit e rëndë si guri
-kur qesh osmanliu shqiptari vuan
-nga ferra e vogel led lepuri i madh
-sytë flasin me shumë se goja
-priftin nuk e bën mjekrra
-plaga e rëndë sherohet por jo edhe emir i keq
-në fshatin e budallënjëve i mencuri quhet për budalla
-kur bën dasem i varferi cahet daullja
-njeriu pa mend është sin je mal i zhveshur
-qeni leh atje ku ha
-kur je I ftuar te ujku duhet t’i bësh shoqëri qenit
-jo cdo gjë që fluturon hahet
-edhe breshuri është i vlefshem në kohë thatësire
-nëse pranon lavdatat e armikut prit qortimet e mikut
-kapiteni mirë njihet ne furtunë
-fjala tund malet
