Gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe pasi kishin kaluar disa javë nga betejat e përgjashkshme, një ushtar kërkoi leje të kthehej në shtëpi.
Me të mbërritur në rrugën ku gjendej shtëpia e tij dalloi një automjet ushtarak të mbushur me kufoma të vrarësh. Kuptoi që armiku kishte bombarduar qytetin e tij. Me dhjetëra kufoma të ngrira ishin gati të transportohen drejt varrezës kolektive.
Ushtari u afrua tek kamioni dhe u hodhi një vështrim të fundit kufomave, ku sytë iu ndalën tek një këpucë e njohur. Po, ishte këpuca që i kishte blerë të shoqes.
Menjëherë u nis drejt shtëpisë që të sigurohet që e shoqja ishte mirë, por u zhgënjye, pasi nuk e gjeti të shoqen. U kthye përsëri tek kamioni dhe filloi të kontrollojë mes kufomave, derisa e gjeti të shoqen.
U trondit.
Pasi e mori pak veten, refuzoi që e shoqja të varrosej në një varr kolektiv, prandaj dhe kërkoi ta largojë nga kamioni me qëllim që ta varrosë siç e meritonte.
Por, teksa e zbrisnin nga kamioni panë që gruaja merrte akoma frymë me shumë vështirësi dhe tepër ngadalë. E dërguan urgjentisht në spital ku i ofruan ndihmën e parë dhe ia arritën ta sjellin sërish në jetë.
Disa vite më vonë, zonja në fjalë, e cila ishte gati të varrosej për së gjalli, mbetet shtatzanë dhe lindi një djalë të cilin e quajtën Vladimir Putin, presidentin aktual të Rusisë.
Këtë ngjarje e rrëfen Hilari Klinton në librin e saj “Zgjedhje të vështira”
Në foto është Marija me të birin.
